Schrijf je in voor de nieuwsbrief en ontvang elke maand MuziekGeluk in je mailbox
Hans Becker, spreekt vlot en beeldend. “Pogingen” om aantekeningen te maken zijn futiel: geen pen kan dit tempo bijhouden. Maar dat is niet erg. Het verhaal van Hans zuigt je mee in zijn wereld, de wereld van de ouderenvoorzieningen die hij in de titel van zijn proefschrift omschrijft als “gelukbevorderende zorg in een vergrijzende wereld”.
En je kúnt ook gerust blijven luisteren zonder de afleiding van de aantekening omdat veel van wat Hans zegt ook in zijn proefschrift te lezen is. En in de vele artikelen die over hem zijn verschenen.
Dit blijkt geen toeval, maar het didactische principe van herhaling, zoals Hans in zijn proefschrift schrijft:
Door gebruik te maken van het consistente verhaal dat in diverse substory’s, met gebruik van eenvoudige oneliners, herhaaldelijk en in verschillende communicatievormen terugkomt, wordt het “concept” aan interne & externe belanghebbenden op een veelheid van plaatsen, op een eenvoudige, al dan niet gevisualiseerde wijze, gepresenteerd.
Het proefschrift van Hans Becker, Levenskunst op leeftijd. Gelukbevorderende zorg in een vergrijzende wereld is hier te bestellen.
Er verandert veel in de zorg, ook voor de ouderen zelf en hun verzorgers. Binnen de nieuwe regelgeving wordt men gedwongen, nieuwe manieren van zorgverlening te bedenken.
Het uitgangspunt van de veranderingen is onder meer om zoveel mogelijk de eigen kracht van mensen te ondersteunen, ook als zij niet meer zelfstandig maar in instellingen wonen
voor langdurige zorg.
Deze uitgangspunten sluiten naadloos aan op de Becker “filosofie”. In het boek wordt duidelijk hoe iedere oudere, met welke beperking ook, in een plezierige omgeving zo veel mogelijk de regie kan houden over het eigen leven, lichaam, woning, financiën, en andere belangrijke zaken.
Op boeiende en meeslepende wijze beschrijft Hans Becker zijn visie voor de ouderenzorg in Nederland die nu actueler blijkt dan ooit. Het boek Zorg zonder Zorgen is hier te bestellen
Lekker Leven! is een “must-read” voor eenieder die overweegt te investeren, in innovaties in de hedendaagse ouderenzorg. Het presenteert met overtuigende argumenten waarom een seniorenrestaurant zo’n sterk medium is om het leven van oudere bewoners te verrijken.
In de 12 hoofdstukken, rijkelijk geïllustreerd met kleurenfoto’s, ziet u hoe belangrijk, ook “financieel”, de rol is van het restaurant in de zorgsector. Een plaats waar cliënten, medewerkers, vrijwilligers, buurtbewoners en familie zich thuis voelen en ervaren mee te tellen als mens.
Seniorenrestaurants stimuleren, activeren en leveren eigenwaarde, en stof tot gesprek voor ouderen, hun familie en natuurlijk ook voor verzorgenden.
Het boek geeft richtlijnen voor zorgprofessionals, leraren en zelfs voor restaurantmanagers. Het boek is hier te bestellen.
Het herinneringsmuseum bereikt wat in “therapeutische” sessies met mensen met geheugenproblemen met een onderwerp “geprobeerd” wordt.
Neem een artikel uit het verleden, een koffiemolen bijvoorbeeld, doe er verse bonen in, ga malen en wacht op de spontane herinneringen die bovenkomen.
Om dit initiatief toegankelijk te maken voor zoveel mogelijk geïnteresseerden heeft Hans zijn boek “Verboden af te blijven” geschreven.
Het boek heeft mooie verstilde beelden maar ook actiefoto’s van het museum die nieuwsgierig maken. Uit die foto’s blijkt dat het museum een groot succes is.
De grootste “succesfactor” is misschien wel dat je aangemoedigd wordt de spullen op te pakken en de anderen jou verhaal bij dat voorwerp te vertellen. Het boek is hier te bestellen.
De ja-cultuur is heel belangrijk, want de mens is van nature geneigd om nee te zeggen. “Nee”, dat kan niet, zo doen wij dat hier niet.
De voordelen van het simpelweg ja zeggen binnen de context van een “kwalitatief” goed georganiseerde bedrijfsvoering in de zorgsector zijn zo duidelijk geworden.
Mensen lijken in de wieg gelegd te zijn om nee te zeggen en geven niet zo snel het gewone en vertrouwde op voor iets nieuws, anders en onbekends.
Leiding en medewerkers van organisaties zijn over het algemeen liever voorzichtig, denken lang na, beleggen vergadering op vergadering, of pakken het protocollenhandboek. Daarbij kijken managers vaker naar redenen om een nieuw idee “niet” uit te voeren, dan naar hoe het verder vorm gegeven kan worden.
In veel organisaties levert het professioneel voordeel op om kritisch te reageren op nieuwe ideeën. Men heeft dus de neiging te beginnen met nee zeggen en negatief kritische kanttekeningen te maken.
Amabile schrijft over bovenstaande in de Harvard Business Review, In many companies “new ideas” are met not with open minds, but with timeconsuming layers of evaluation.
Hans Becker heeft geprobeerd daar met het officieel invoeren van de ja-cultuur iets aan te doen. Het boek is niet nieuw te bestellen misschien heb je geluk dat je een 2e hands exemplaar kunt vinden.