Vandaag ga ik het weer gezellig maken op onze afdeling somatiek. Met een arm vol verse snijbloemen kom ik de huiskamer binnen. Ik word enthousiast ontvangen, daar is ons bloemenmeisje, zoals onze bewoners mij altijd gekscherend noemen. Ik laat de bloemen keuren en vertel over de bloemen die ik deze keer heb meegebracht.

Samen ga ik met onze bewoners de bloemen mooi schikken in diverse vaasjes. Als wij hier druk mee bezig zijn komt u de huiskamer binnen lopen. Steunend op uw rollator hoor ik u binnensmonds iets neuriën.

Af en toe staat u even stil, in gedachten verzonken, ik zie dan een denkrimpel op uw voorhoofd verschijnen. Weer doet u een poging, weer staat u stil en denkt na. Als ik u groet, schrikt u op uit uw diepe gedachten. Ik vraag wat u zingt. U zegt een heel mooi Latijns lied te kennen, die u altijd zo prachtig heeft gevonden.

Als ik vraag welk lied dat is, haalt u uw schouders op. Het vervelende is, ik kan er niet meer opkomen, zegt u terwijl u een stoel pakt en aanschuift. Niet op de melodie en ook niet op de titel, maar ik vond dat lied altijd zó mooi. Wel weet u te vertellen dat dit lied in de kerk werd gezongen.

Oei, dat is een lastige, geen titel geen melodie. Dus nu even een andere app pakken dan shazam. Ik open You-Tube op mijn telefoon. 

Terwijl u dichterbij komt zitten zie ik uw gedachten weer afdwalen. Panda……pandalinqua zoiets …is de titel.

Ik tik dit in bij You-Tube. Telkens als er een titel verschijnt laat ik het u zien. Nee dat is het niet, u kijkt mij met uw pretoogjes geamuseerd aan. Na wat speurwerk denk ik het gevonden te hebben. Kan het zijn dat Andrea Bocelli dat lied ook zingt? U knikt instemmend.

Dan denk ik dat ik het gevonden heb. Volgens mij is dit de titel: “Panis Angelicus”.  Terwijl ik u een blik op mijn telefoon gun, knikt u. Het is goed mogelijk dat dit hét lied is. Wilt u het nu graag horen, vraag ik. U kijkt mij verbaast aan, kan dat maar zo dan?

Ja hoor via mijn telefoon is dat zo geregeld, techniek staat voor niets tegenwoordig, vertel ik u met een knipoog. Ik zet het lied aan en zet mijn telefoon dicht bij u neer. Uw ogen vullen zich met tranen.

Terwijl ontroering in uw ogen staat te lezen begint een dame die de huiskamer binnenkomt dit lied spontaan mee te zingen. Zij kent de tekst volledig. Later verteld deze dame dat zij vroeger altijd in een koor had gezongen. En dit lied vaak een verzoekje was op bijvoorbeeld trouwerijen.

U kijkt op, was nog even diep verzonken in de magie van de muziek. Ik reik u een zakdoekje aan, terwijl u uw ogen droogdept zegt u enorm blij en dankbaar te zijn dit lied weer te mogen en kunnen horen na hele lange tijd.

Ik beloof u dit lied vaker aan u te laten horen, uw mooie pretoogjes beginnen te glanzen. En ik, ik ben enorm dankbaar dat ik heb kunnen en mogen bijdragen aan uw muziek geluksmomentje.

Voor ouderen van deze generatie gaat een wereld open als ze de techniek zien van een mobiel. Dat je zomaar een favoriet lied kan opzoeken. Het is zo enorm belangrijk en het geeft zoveel mooie geluksmomentjes. Iedereen heeft op deze manier altijd muziek binnen handbereik.

Als je echt luistert naar wat onze ouderen aangeven, kan je heel simpel met een app heel veel doen en betekenen. (zie ook de aanbeveling van Ignar over diverse apps om muziek te achterhalen in de vorige nieuwsbrief) Kleine moeite, heel groot plezier!!!

Vooral in deze coronatijd is elk verzetje meer dan welkom.

Lionne

Geschreven op 12 – nov – 2020