Essie de Muziek-zuster

Essie de Muziekzuster Vandaag sta ik weer om 7 uur aan je deur. Je opent na enige tijd geheel aangekleed de deur, boven hoor ik het alarm van je wekker nog af gaan. Ik vraag mij gelijk af of je je net hebt aangekleed of slaap je soms met je kleren aan…… We gaan samen weer naar boven wat het is de wekelijkse douche dag, althans deze dag mogen begeleiden overige dagen heb je geen zorg, dit wil je ook niet, je wilt je eigen regie zolang mogelijk houden. Ik denk dat je ons meer buiten houd omdat je anders bang bent dat misschien teveel door de mand valt. Maar je ziet er niet onverzorgd uit, op je haar na dan wat dat heb ik nog nooit anders gezien als dat het alle kanten op staat behalve de goede, moet er wel bij zegen dat ik je natuurlijk alleen eenmaal per week om 7 uur in de ochtend zie, ga er vanuit dat het je slaaphaar is en overdag gewoon netjes zit. Eenmaal boven waag ik het er toch op, heb je je nou net helemaal aangekleed? Je antwoord met ja, ik leg uit dat dat het niet heel zinvol is omdat het nu dat weer helemaal uit moet, ja zuster dat is waar……..ik denk nog steeds dat het anders zit maar laat het in het midden. Vandaag wil je niet je haren wassen ook niet als ik toch wat aandring en aangeef als ik je help het zo gebeurt is, wetende dat je vorige week je haren ook niet hebt gewassen en dat het dus volgende week dan 3 weken geleden is, maar ik respecteer jou eigen regie. Wel zal ik het straks rapporteren mocht ik volgende week niet komen. Je bent onder tussen weer uit de kleren en stapt voorzichtig wat onzeker en onhandig over de badrand, de beugel die geadviseerd is hangt er nog niet, wel heb je een goede bad-plank waar je stevig op kan zitten. Ik heb het niet zo op douchen in bad! Ik sta vlak bij en hou je bij het instappen goed in de gaten. De kraan staat al open en het water is al bijna lekker warm, als ik de sproeier wil pakken vraag je waarom ik de muziek nog niet aan heb gezet, jij bent de muziek zuster. Ik lach en vind het mooi dat je nu zelf al om de muziek vraagt, ik zoek snel het juiste jaartal op Spotify en als de eerst tonen klinken verschijnt er een brede lach en begin je mee te zingen nadat je eerst hebt verteld wie dit liedje zingt het jaartal en nog wat verdere informatie over de artiest. Het is bijzonder hoeveel je van muziek de artiesten weet uit de jaren 50. En zuster was me haren dan toch maar, dan kan ik langer naar de muziek luisteren. Je vertelt tijdens het douchen dat ik in de straat al bekend ben. Bekend als de muziek zuster, je hebt het tijdens de buurt barbecue uitgebreid aan iedereen verteld ik heb een muziek zuster, die brengt de muziek van vroeger, de muziek die ik zo mooi vind en anders nooit meer hoor, dit vind je toch niet erg he Zuster……. Nee hoor ik vind het zelfs leuk. Gelukkig zuster, ik vind het altijd zo leuk, ik heb er de hele dag goede zin door. Vandaag heb ik door jou de hele dag extra goede zin, wetende dat jij vandaag ook weer de hele dag goede zin hebt. Wil je meer weten over gebruik maken van muziek in de zorg en waarom je eigenlijk meer muziek zou moeten gebruiken tijdens de zorg, lees de pagina Muziek bij dementie Essie PS: Wil je meer verhalen uit Essie’s wijk weten? Kijk op Essie’s Wijkblogs op FB Vertel het verder…….. Facebook Twitter Envelope Linkedin Instagram Whatsapp

Geluksmomentje met Pandalinqua

Geluksmomentje met Pandalinqua Vandaag ga ik het weer gezellig maken op onze afdeling somatiek. Met een arm vol verse snijbloemen kom ik de huiskamer binnen. Ik word enthousiast ontvangen, daar is ons bloemenmeisje, zoals onze bewoners mij altijd gekscherend noemen. Ik laat de bloemen keuren en vertel over de bloemen die ik deze keer heb meegebracht. Samen ga ik met onze bewoners de bloemen mooi schikken in diverse vaasjes. Als wij hier druk mee bezig zijn komt u de huiskamer binnen lopen. Steunend op uw rollator hoor ik u binnensmonds iets neuriën. Af en toe staat u even stil, in gedachten verzonken, ik zie dan een denkrimpel op uw voorhoofd verschijnen. Weer doet u een poging, weer staat u stil en denkt na. Als ik u groet, schrikt u op uit uw diepe gedachten. Ik vraag wat u zingt. U zegt een heel mooi Latijns lied te kennen, die u altijd zo prachtig heeft gevonden. Als ik vraag welk lied dat is, haalt u uw schouders op. Het vervelende is, ik kan er niet meer opkomen, zegt u terwijl u een stoel pakt en aanschuift. Niet op de melodie en ook niet op de titel, maar ik vond dat lied altijd zó mooi. Wel weet u te vertellen dat dit lied in de kerk werd gezongen. Oei, dat is een lastige, geen titel geen melodie. Dus nu even een andere app pakken dan shazam. Ik open You-Tube op mijn telefoon.  Terwijl u dichterbij komt zitten zie ik uw gedachten weer afdwalen. Panda……pandalinqua zoiets …is de titel. Ik tik dit in bij You-Tube. Telkens als er een titel verschijnt laat ik het u zien. Nee dat is het niet, u kijkt mij met uw pretoogjes geamuseerd aan. Na wat speurwerk denk ik het gevonden te hebben. Kan het zijn dat Andrea Bocelli dat lied ook zingt? U knikt instemmend. Dan denk ik dat ik het gevonden heb. Volgens mij is dit de titel: “Panis Angelicus”.  Terwijl ik u een blik op mijn telefoon gun, knikt u. Het is goed mogelijk dat dit hét lied is. Wilt u het nu graag horen, vraag ik. U kijkt mij verbaast aan, kan dat maar zo dan? Ja hoor via mijn telefoon is dat zo geregeld, techniek staat voor niets tegenwoordig, vertel ik u met een knipoog. Ik zet het lied aan en zet mijn telefoon dicht bij u neer. Uw ogen vullen zich met tranen. Terwijl ontroering in uw ogen staat te lezen begint een dame die de huiskamer binnenkomt dit lied spontaan mee te zingen. Zij kent de tekst volledig. Later verteld deze dame dat zij vroeger altijd in een koor had gezongen. En dit lied vaak een verzoekje was op bijvoorbeeld trouwerijen. U kijkt op, was nog even diep verzonken in de magie van de muziek. Ik reik u een zakdoekje aan, terwijl u uw ogen droogdept zegt u enorm blij en dankbaar te zijn dit lied weer te mogen en kunnen horen na hele lange tijd. Ik beloof u dit lied vaker aan u te laten horen, uw mooie pretoogjes beginnen te glanzen. En ik, ik ben enorm dankbaar dat ik heb kunnen en mogen bijdragen aan uw muziek geluksmomentje. Voor ouderen van deze generatie gaat een wereld open als ze de techniek zien van een mobiel. Dat je zomaar een favoriet lied kan opzoeken. Het is zo enorm belangrijk en het geeft zoveel mooie geluksmomentjes. Iedereen heeft op deze manier altijd muziek binnen handbereik. Als je echt luistert naar wat onze ouderen aangeven, kan je heel simpel met een app heel veel doen en betekenen. (zie ook de aanbeveling van Ignar over diverse apps om muziek te achterhalen in de vorige nieuwsbrief) Kleine moeite, heel groot plezier!!! Vooral in deze coronatijd is elk verzetje meer dan welkom. Lionne Geschreven op 12 – nov – 2020 Vertel het verder…….. Facebook Twitter Envelope Linkedin Instagram Whatsapp

Hans Becker

Hans Becker Creator van Geluk “Hoe bevorder je menselijk geluk bij iedereen die woont en werkt binnen de leefwereld van de zorginstellingen? In Levenskunst op leeftijd biedt Hans Becker een compleet nieuwe en alomvattende visie voor de ouderenzorg in Nederland. Met een brede maatschappelijke en wetenschappelijke ervaring – van taxichauffeur en pantryboy tot leraar, hoofdredacteur en wetenschappelijk hoofdmedewerker aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en directeur van Humanitas Rotterdam- ontwikkelde hij een concept dat ook internationaal opzien baarde”. Bij een oude radio die programma’s uit de jaren 50 speelde stond ik  stil. “Dit was mijn idee” zei een stem achter mij. Een suppoost van het herinnerings museum van de wereld beroemde zorginnovator Hans Becker stond achter mij. We kwamen aan de praat, ik vertelde haar over de kracht van muziek bij dementie en over de MuziekGeluk methodiek. Ze luisterde aandachtige, toen zei ze plotseling zeer resoluut, dit moet mijn broer horen. Je broer? Ja mijn broer, dat is Hans Becker. Intussen was ze al aan het bellen. Hans ben je in de buurt? Kom hier naar toe, dit moet je horen. Tien minuten later legde ik Hans Becker uit hoe muziek ingezet kan worden als zorg-hulp en welzijn-brenger in de dementie-zorg. Dit is interessant, dit had ik eerder moeten weten zei Hans Becker. Zelf kon ik nog niet geloven dat ik aan tafel zat met de man wiens boeken ik gelezen had, wiens zorg-filosofie wereldwijd bekend is en waarvan je gerust mag zeggen dat het een van Nederlands grootste zorg-innovator is. Het klikte tussen Hans en mij. Kwam dat misschien omdat we allebei Rotterdammers zijn? Niet uit de zorg-wereld komen? Aanpakkers en doeners zijn? Of is het omdat we allebei het menselijk geluk centraal zetten? Omdat we niet houden van regels en voorschriften die de mens in de zorg reduceert tot een product. Lees de boeken van Hans Becker, bekijk de filmpjes op deze pagina, bestudeer zijn geluks- filosofie. Want er moet meer geluk komen in zorginstellingen, waar nog te vaak de regels en voorschriften het menselijk geluk in de weg staan. Vanaf onze eerste ontmoeting in het herinnering’s museum in de Akropolis, zijn we in contact gebleven. Leuk is bijvoorbeeld dat Hans het voorwoord en ik het nawoord geschreven heb in een dichtbundel van Hans Cieremans en dat we zijn we samen in een radio programma zijn geweest. Ook heb ik van dichtbij de wording van Residence Roosenburch mogen meemaken. Daar heb ik ondernemen op het “randje van de chaos” in praktijk gezien. Ongelooflijk wat Hans daar gebouwd en gerealiseerd heeft. Grote bewondering voor de zorg-ondernemer Hans Becker. We hebben meer ondernemers en minder managers in de zorg nodig!!! https://www.youtube.com/watch?v=JrJ5pZohudQ&feature=emb_logo Natuurlijk is er een herinneringsmuseum, een kunstatelier en een bibliotheek. Zoals Hans Becker zelf zegt: ’’er moet meer ruimte zijn voor leuke dingen”. Handen uit de mouwen en gewoon doen. De naoorlogse jaren van hard werken en wederopbouw zijn de jaren waar Hans Becker in opgroeide, maar het is ook de mentaliteit die is gebleven met een opzienbarende openheid. Hij werkt samen met zijn extended family in zijn Residence Roosenburch en als een moderne circusdirecteur schept hij in een eigen wereld vol theatrale middelen een huis voor allen, multicultureel en dwars door alle sociale maatschappelijke lagen heen. Waar plezier en geluk vooropstaan en waar vergaderen tot het hoogst noodzakelijke beperkt blijft. https://www.youtube.com/watch?v=CFd02EOBVWc&feature=emb_logo Hans Becker vindt dat de zorg te veel is doorgeschoten naar regeltjes en formulieren en wil daar een eind aan maken. In de bejaardenzorg wordt veel te veel gekeken naar medische zaken. Natuurlijk, die kun je niet missen, maar dat soort zaken heeft nu veel te vaak de overhand. Voor zijn nieuwe verzorgingshuis heeft Hans een paar uitgangspunten: Eigen regie voor alle bewoners, actieve inbreng, en een familiegevoel. “Niet iedereen kan natuurlijk z’n eigen familie om zich heen hebben, maar door de manier van omgaan met elkaar en het personeel kan je wel zo’n gevoel hebben.” En natuurlijk: Use it or lose it, je moet zorgen dat de mensen de functies die ze nog hebben, blijven gebruiken. Te weinig zorg is slecht, maar te veel ook! https://www.youtube.com/watch?v=hOSKp67pEtc&feature=emb_logo Met die kernwaarde van zijn liefdevolle zorg-filosofie werd Hans Becker wereldwijd bekend. Het gaat om de vraag hoe je menselijk geluk bevordert bij iedereen die woont en werkt binnen de leefwereld van zorginstellingen. Ik denk, zegt Hans Beckers, dat er veel te veel managers zijn. En managers denken vaak dat het managen moet gebeuren via budgetten. Maar met culturele sturing bereik je echter veel meer. Kijk eens naar managers bij grote organisaties. Dat zijn soms halve oplichters die zich veel mooier voordoen dan ze zijn. Die worden daarbij ook nog vaak als een soort halfgoden gezien. Of hun gekozen richting de goede is (geweest) interesseert eigenlijk niemand. Een manager is dan ook iemand die kunstjes heeft geleerd. Voor “échte” verandering, moet je een ondernemer zijn. Iemand met karaktereigenschappen als doorzettingsvermogen, lef en creativiteit, een empathische visie en het vermogen om anderen te enthousiasmeren. Voor het realiseren van culturele sturing en verandering binnen de organisatie heeft Hans een Corporate Story ontwikkeld. Dat is niet makkelijk en het duurt even voordat je een goed verhaal hebt. Het moet “aansprekend” zijn, nuchter en gecommuniceerd worden in one-liners.. Het creëren van draagvlak en het realiseren van verandering lukt niet met het uitdragen van de “corporate story” alleen. Het vereist daadkracht, je moet laten zien dat jouw veranderingen werken. De kern van mijn visie heb ik vertaald in vier kernwaarden: Eigen regie, de ja-cultuur, use it or lose it, extended family-aanpak. Eigen regie: de nadruk op de dingen die (nog) wél kunnen, voor zowel cliënt als medewerker. Mensen moeten zelf kunnen beslissen over hoe hun leven eruit ziet, dus “helpen met de handen op de rug” Ja-cultuur: een positieve grondhouding en sfeer met de nadruk op de leuke dingen. Van het houden van vijf katten, tot aan een het hebben van honden of hele dagen aan de bar zitten. In de oude ‘nee-cultuur’ wordt dan meteen gedacht vanuit negatieve aspecten. De hond moet uitgelaten worden als

Allerzielen – herdenken en gedenken

Allerzielen – herdenken en gedenken Op Allerzielen, 2 november,  herdenken we van oudsher degene die overleden zijn. Een partner, vader, moeder, een kind, een goede vriend of misschien iemand die we nooit hebben gekend, maar waar we ons toch mee verbonden voelen. Op begraafplaatsen zie je vaak op oude graven, deze drie letter staan R.I.P. Deze drie letter zijn een afkorting van Requiescat in pace, rust in vrede. Vrede voor de overleden. Maar ook vrede voor degene die achterblijven. Want soms valt het niet mee om vrede met de dood te hebben. Maar gelukkig zijn de woorden herdenken en gedenken werkwoorden. Want iets kunnen doen, hoe klein ook, geeft troost. Het aansteken van een kaars, het schoonmaken van een graf, een bloem voor een foto zeten, het helpt wanneer je machteloos en overweldigd bent door verdriet. Op Allerzielen staan we bewust stil bij degene die overleden zijn en spreken hun naam uit. Want zolang we de namen van de overledene blijven uitspreken, zolang we hun verhalen blijven vertellen blijven ze dicht bij ons. Hun leven vieren om wie ze waren en wat ze voor ons betekende. Verhalen en herinneringen komen naar boven bij bekijken van foto’s. Vertel ze, deel ze, spreek ze uit. Luisteren naar de lieveling ’s muziek van de overledene kan troost en rust brengen. Favoriete liedjes brengen herinneringen naar boven. Muziek is  zelfs in staat om “vergeten” herinneringen naar boven te brengen. Maak een lijst van de favoriete muziek van de overledene, je kunt deze gebruiken voor rouwverwerking, troost, maar ook voor het herdenken, gedenken en het vieren van zijn of haar leven. Muziek heeft een helend vermogen, maak daar gebruik van. Maak een playlist met muziek die jou goed doet voelen, die jouw pijn en jouw verdriet verzacht. Waar woorden niet kunnen komen, komt muziek. Waar worden niet kunnen troosten, troost muziek. Muziek brengt je geest tot rust als het stormt in je gevoel. Welke muziek? Alle muziek die jou goed doet voelen is goede muziek. je kunt verschillenden afspeellijsten maken. Lig je ’s-nachts wakker of val je moeilijk in slaap maak een slaap playlist. Valt het begin van de dag je zwaar maak een wakker-worden lijst, misschien ook een douche playlist? Voor ieder moment van de dag of activiteit kan je een passende playlist maken. Op deze manier helpt muziek jou de dag door te komen, geeft je rust en helpt je om vrede te vinden met de dood. In het “Im Paradisum” heeft Gabriel Fauré  een prachtige wens voor de overledene op muziek gezet. “mogen de engelen u geleiden naar het paradijs, im paradisum deducant te angeli” Troost en hoop voor de levenden is ongelofelijk mooi op muziek gezet door Joaquín Rodrigo in Concierto de Aranjuez. Een kaars, een lied, een foto, zolang de namen genoemd worden en de verhalen worden verteld blijven de overledenen deel van ons leven uitmaken. Gedenk, herdenk en vier hun leven. Ignar Geschreven op 24 – okt – 2020 Vertel het verder…….. Facebook Twitter Envelope Linkedin Instagram Whatsapp

Zingen onder de douche (praktijk uit de wijk)

Zingen onder de douche Het is 7.00 uur en ik bel bij je aan…….ik bel nog een keer aan….., ik leg mijn oor tegen het glas van de voordeur ….. stil ik bel je …….niks……. Ik begin me toch wat zorgen te maken, verschillende scenario’s schieten ongewild door mijn hoofd. Het is natuurlijk nog vroeg, maar dat is op jou eigen verzoek. Je brievenbus zit onder aan de deur, ik ga op mijn knie zitten open de brievenbus en roep je naam ……….en nog een keer……. en dan hoor ik je gelukkig roepen, ik kom eraan zuster, gelukkig alles is in orde. Je bent al een tijdje één maal in de week bij ons in zorg om te begeleiden met douchen. Vandaag is het pas de 2de keer dat ik zorg bij je kom leveren. Je bent een bewust gekozen vrijgezelle dame, die graag zo zelfredzaam blijft als mogelijk. Je verteld dan ook regelmatig, ons moeder heeft altijd gezegd je moet je niet laten verwennen en alles wat je afgeeft komt niet meer terug. Die woorden hebben impact gehad want je geeft dan nu ook niks uit handen. Je hebt je eigen patroon en wijkt hier niet vanaf, het kan natuurlijk ook een houvast voor je zijn. De voordeur gaat open, en verwarde alle kanten opstaande haardos en twee nog slaperige ogen kijken om de deur je verontschuldigd je, de wekker was niet gezet. Het is niet erg, ik ben allang blij dat alles goed met je is. Eenmaal boven wijs ik je erop dat het haren wassen is vandaag, dit is een ritueel waarbij shampoos een bepaalde tijd moet intrekken. Je bent wat gehaast en geeft aan dat je al teveel van mijn kostbare tijd hebt verspilt dus slaan we dat maar over, ik verzeker je dat het niet geeft en we vandaag gewoon je haren wassen, vorige week hebben we dit ook al overgeslagen dan blijf ik gewoon wat langer. Je voelt je bezwaard maar stemt toch in. Als we alles klaar hebben gelegd stap je in bad en zet de douche vast aan, ik vraag je of je van muziek houd. Jazeker zeg je, ik pak mijn telefoon zoek de jaren 50 lijst op Spotify aan en leg de telefoon weg op een veilige plek. Je kijkt me verrast aan en zegt, dat zijn Nederlandse liedjes die ken ik, die zijn uit mijn tijd dat vind ik echt mooi! Je maakt je haren nat, het gaat vandaag niet zo soepel je bent ook nog maar net wakker, ik vraag of ik mag helpen, je zegt moeder zei altijd………. Van 1 maal verlies je echt je zelfredzaamheid niet hoor zeg ik lachend, en je geeft me zonder probleem de douche sproeier aan. Ik mag vandaag zowaar je haren wassen, en terwijl ik jou haren was en gelijk jou hoofdhuid goed masseer, geef je aan dat toch wel heel prettig te vinden, ondertussen neurie je mee met de muziek. Terwijl de shampoo intrekt en je tijdens het wassen hebt meegezongen begin je ineens te vertellen…… De muziek doet je denken aan de zondagen van vroeger, de dag dat vader vrij was en tijd maakte voor het gezin. Een vast ritueel alle 4 kinderen werden een beetje gewassen op de keuken tafel en moesten daar dan blijven zitten zodat ze schoon bleven, tot het tijd was om te gaan wandelen. En er werd op zondag serieus gewandeld van ene dorp naar het andere en op de terug weg kregen jullie dan altijd van vader een ijsco, je lacht van vader mochten we zelf kiezen moeder was nogal zuinig en elke zondag was het moeder die het er niet mee eens was z’n grote ijsco en ook nog dat jullie zelf mochten kiezen. Je geniet daar nu nog zichtbaar van terwijl je het aan het vertellen bent. Ook op de kermis was het vader die jullie elk een 10 rittenkaart gaf, zelf in het café aan de overkant op het terras ging zitten en jullie je kaart zelf mochten op maken. Ook werden er kaneel en zuur stokken gekocht door vader. Als moeder mee ging werd er één 10 ritten kaart gekocht en mochten jullie om ste beurten in de schommel, de schommel waar niemand zo hoog in kon schommelen als vader. De muziek doet je ook denken aan het moment dat vader altijd op zondag in zijn lui stoel ging zitten en de radio aanzetten om naar de politiek te luisteren, maar al gauw in slaap viel. Je zus zette de zender dan om naar radio Luxemburg waar Nederlandse muziek werd gedraaid. Vader werd dan snel genoeg weer wakker en zette hem terug naar politiek, jij bent er van overtuigd dat vader nooit echt veel gehoord heeft van wat er gezegd werd, en het meer een gewoonte was, en weer lach je en zingt vervolgens mee met “Ik sta op wacht”, je kent alle liedjes en weet zelfs de artiesten erbij te benoemen. Ik weet zo niet meer welk liedje het was maar ineens begin je over Vincent van Gogh, die geboren blijkt in Nuenen. In 1956 is er door de Amerikanen een geromantiseerde film over een gedeelte van zijn leven gemaakt. Lust for life   Hiervoor is destijds o.a in Nuenen gefilmd. Dat was nogal wat in die tijd, alle dames in de wijde omtrek gingen daar natuurlijk op de fiets heen, om een glimp op te kunnen vangen van de Amerikaanse acteurs. Jij wou er ook graag heen, maar moeder had jullie gewaarschuwd er werd niet naar Nuenen gefietst, daarbij waren die Amerikaanse acteurs geen goed volk. Je vond het zo erg dat je er niet heen mocht, dat vind je nu je het verteld eigenlijk nog steeds want het was iets bijzonders, zoiets maak je nooit meer mee. Op mijn vraag waarom je dan niet toch stiekem bent gegaan zeg je, dat liet je wel uit je hoofd vroeger als moeder nee zei dan was het ook NEE. Inmiddels is het douche ritueel klaar en stap je

Muziek der vrijheid

Muziek der vrijheid Je zit voor je uit te kijken in je aangepaste rolstoel met het uitzicht op de gang van de afdeling. Je voordeur van je appartement is overdag altijd open, zodat je het contact met de buitenwereld kan behouden, want jezelf verplaatsen kan je al heel lang niet meer. De omgevingsgeluiden laten je deel uit maken van het groter geheel en het voorbij zien komen van passanten of het zorgpersoneel geven de nodige afwisseling van de dag. Als ik al steppende je appartement nader zie ik je hoofd al wat meer bewegen richting de voordeur, een teken dat je in de gaten hebt, dat er iemand naar jou komt. Omdat ik weet dat je momenteel niet lekker in je vel zit, heb ik besloten om je extra aandacht te geven. Want ondanks dat de route genoeg taken omvat, zie ik de kans om rustig de tijd voor je te nemen. Voordat ik me naar je appartement ga begeven speel ik Frans Bauer af door op mijn telefoon via Spotify zijn playlist op te zoeken. En met ‘Heb je even voor mij’ op 10 step ik jouw hal in. Een brede glimlach verschijnt op je gezicht en je begroet me met ‘Ha Tiana’. Ik zet de step opzij en ga naar je toe. Een stoel staat vlak bij je in de buurt en ik besluit om daar plaats te nemen. ‘Hoe gaat het met je’ vraag ik aan je terwijl ik het volume van de muziek naar beneden breng en je vertelt dat je de laatste tijd toenemende pijnklachten hebt. Je kan je ook nauwelijks bewegen of verplaatsen in de stoel en ook je rompbalans is niet stabiel. Het is te begrijpen dat het allemaal behoorlijk veel impact heeft op je lijf. Ik vraag aan je hoe het met jou gaat en benoem dat ik zie dat je een sombere indruk op me maakt. Je knikt en zegt dat het inderdaad zo is. Ik stel nog enkele vragen om je de ruimte te geven om je gevoelens te uiten vraag ‘hoe zou je het vinden om eens gewoon te zeggen wat je echt denkt?’. Niet dat ik vloeken wil promoten, alleen denk ik dat het jou zou helpen om eens even niet zo netjes te zijn. Mijn vermoedens worden snel bevestigd want je zegt ‘klote’ terwijl op de achtergrond Frans Bauer te horen is met Woonwagen Mama. Ik geef je een knipoog en zegt dat je alle redenen hebt om dat te zeggen. ‘Ga er maar aan staan’ vervolg ik het gesprek ‘ik vind dat je ondanks alles je kranig houdt en dat je best jezelf eens minder politiek correct mag uiten of volgens de sociale normen van de maatschappij’. Ondertussen luister je naar Frans Bauer en zie ik dat je gedachten afdwalen. Denk je nu met weemoed terug aan je kindertijd, toen je nog je vrijuit kon bewegen en je moeder nog leefde?’ Je droogde m’n tranenEn leerde me lopenJe gaf me jouw liefdeAls ik het even niet wistJij bent la mamaWe delen alles samenTranen van vreugdeMaar ook van verdriet Ik besluit om er niet naar te vragen en je even in je moment te laten. Jouw privé stukje waarin je even niet meer gevangen zit in je lijf en de rolstoel. De muziek is de sleutel naar vrijheid en de persoon te kunnen zijn die je eigenlijk bent maar niet meer kunt zijn door je lichamelijke beperking. Tiana Geschreven op 23 – okt – 2020 Vertel het verder…….. Facebook Twitter Envelope Linkedin Instagram Whatsapp

Notebook in de mist

Notebook in de Mist Als de mist van dementie steeds meer aanwezig is, steeds dikker en dichter wordt. Als je niet meer weet waar je bent, wie je bent. Als je dwaalt door de gang en niet weet waarom, waarheen jij lopen wil. Als je onmacht voelt, omdat jij niet meer begrijpt wat de zorg jou zeggen wil. Als je, jouw eigen partner niet meer herkend. Dan, ja dan kan de mist heel confronterend zijn. Met name voor de omgeving, voor de partner en naaste familie. Wat is het dan heerlijk als er een vuurtoren is in de mist. Die als iemand met dementie dat lichtje ziet branden de mist kan doen vervagen. Heel even kan de mist dan optrekken, heel even is degene weer terug in het hier en nu. Wellicht kent een ieder van jullie de prachtige film: “Notebook.” In deze film leest een partner zijn vrouw (die dementie heeft) voor uit een boek over hun leven. En af en toe, komt zij dan even bij hem terug omdat de herinneringen van toen, dan even bij de persoon achter de mist van dementie binnenkomt. Toen ik tijdens een van onze muziek avonden zag gebeuren dat een mevrouw met dementie, heel even uit deze mist stapte, dacht ik meteen aan die film alleen was ik er nu live bij aanwezig. Mevrouw A zat deze avond in onze huiskamer. Soms kan zij even de rust vinden om te gaan zitten. Vaak loopt zij dwalend door de gang zonder een doel waar heen te lopen. Haar partner komt binnen en ik bied hem een kop koffie aan. Bij mevrouw is geen herkenning zichtbaar af te lezen als haar man bij haar gaat zitten. Terwijl iedereen aan de koffie zit starten wij de avond  met wat rustige achtergrond muziek. Als ik naar mevrouw A kijk zie ik dat zij een beetje boos op haar partner reageert. De onmacht niet weten/begrijpen wat te doen, staat op haar gezicht te lezen. Als wij de rustige piano muziek stopzetten en vervolgens de liedjes uit de jaren 50 -60 aanzetten, zie ik dat  mevrouw mee begint te tikken op de maat van de muziek. Als het liedje aanstaat “daar was laatst een meisje loos” hoor ik dat mevrouw A mee begint te neuriën. Steeds meer zie ik deze avond de mist van dementie bij mevrouw A optrekken. Stapje voor stapje stapt zij uit de mist. Naarmate de avond vordert en de muziek uit haar jeugd (15 -25 periode) uit de speakers klinkt. Dan zie ik dat zij naar haar man lacht, stapt zij daar nu even uit de mist, zie ik daar nu herkenning in haar ogen? Kijkt zij hem nu echt aan, terwijl haar ogen vaak zo dromerig kunnen kijken zonder echt iets te zien. Ze staan op en dansen samen, de romantiek is even terug. De vonk van toen zij nog jong waren ontbrandt weer in een mooi vlammetje. Er worden zelfs kusjes uitgewisseld. Kippenvel kruipt over mijn rug. Dit is toch fantastisch!!! Door een gevoel van diepe dankbaarheid, word ik overvallen. Zo mooi zo bijzonder. Samen hebben zij gedanst op de maat van de muziek. Samen liepen zij later hand in hand over de gang. Samen genietend van en met elkaar. Haar partner straalt met zijn hele gezicht. Even is zijn meisje bij hem terug. Heel even waren zij weer echt bij elkaar, heel even was de mist van dementie opgetrokken. En dat is wat de juiste muziek kan doen. Muziek die men in hun jeugd heeft gehoord kan ertoe bijdragen dat de dichte mist van dementie even optrekt. Hoe dicht die mist ook kan zijn. En ik? ik ben enorm blij en dankbaar dat ik hier getuige van mag zijn. Lionne Vertel het verder…….. Facebook Twitter Envelope Linkedin Instagram Whatsapp

6 manieren om een deuntje

6 manieren om een deuntje te identificeren Hoe vindt je dat liedje wat degene met dementie neuriet of alleen maar een zinnetje van kent? Hoe kom je achter de titel van dat deuntje wat je maar niet uit je hoofd krijgt.  maar heb je geen idee wat het is. Of je hoort ergens de best song ever, maar je hebt geen benul hoe het liedje heet of wie het zingt. Gelukkig leven we in het tijdperk van apps die dit probleem voor jou oplossen. Er zijn verschillenden tools waarmee je liedjes/muziek of tekst kunt vinden aan de hand van een stukje muziek, zelf neuriën of de tekst. Alle zijn gratis, al kennen sommige een betaalde variant met extra functies. Shazam is momenteel de bekendste en meest gebruikte mobiele app voor het identificeren van muziek. Shazam maakt gebruik van de microfoon in je telefoon en vergelijkt het geluid met overeenstemmende ‘klanken’ uit een online database van meer dan 8 miljoen deuntjes. Het gros van de mainstream popmuziek wordt dus herkend, wat het succes van de tool al deels verklaart. Het andere deel van het succes schuilt in het gebruiksgemak. Hoor je ergens een muziekje dat je door Shazam wilt laten herkennen, dan hoef je slechts het programmaatje te openen en op de ‘luisteren’-knop te drukken. Binnen de kortste keren (doorgaans enkele seconden) vertelt Shazam je de titel en uitvoerder, vergezeld van een aantal links naar YouTube en andere relevante sites. Makkelijker kan het niet. Shazam is beschikbaar als mobiele app voor Apple en Android telefoons. Google Sound Search is eigenlijk geen app, maar een widget, die je op een van je homeschermen van je Android-toestel kan plaatsten. De tool werkt grotendeels hetzelfde (en even goed) als Shazam, met als belangrijkste verschil dat je bij een gevonden liedje meteen een link krijgt om het aan te schaffen in de Google Play Store. De app SoundHound herkent songs op basis van de originele muziekbron en werkt op dezelfde manier als Shazem. Het lijkt dat deze app minder snel is en de bediening is iets minder vriendelijker dan die van Shazem. MusiXmatch: Ben je de naam van een lied vergeten en weet je alleen nog een paar woorden uit de tekst? Dan biedt de app MusiXmatch uitkomst. In plaats van melodie, zoals bij Shazam en co herkent MusiXmatch liedjes namelijk op basis van songteksten. De app, beschikbaar voor zowel mobiel als pc, werkt heel simpel. Typ een stukje tekst in of laat MusiXmatch luisteren naar een liedje dat in de omgeving aan het spelen is (met instrumentale nummers werkt het dan uiteraard niet). Is er een match gevonden, dan krijg je naast de gegevens van het nummer ook de complete songtekst voorgeschoteld. MusiXmatch is gratis en functioneert bovendien als muziekspeler, waarbij je playlists kan maken op basis van lyrics (bijvoorbeeld alleen liedjes over ‘love’, ‘car’ of ‘summer’). Midomi is een gratis te gebruiken webtool waarmee je liedjes kan identificeren door een stukje te neuriën of zingen. De dienst gaat vervolgens op zoek naar matches met songsamples uit hun database, alsmede met het geneurie dat Midomi-gebruikers hebben geüpload. (werkt samen met Soundhound) Het is raadzaam om minimaal 10 seconden van je engelengezang op te nemen, zodat Midomi zoveel mogelijk ‘materiaal’ heeft om een match te vinden. Dan nóg lukt dat zeker niet altijd. Dit kan misschien ook iets te maken hebben met mijn zangkwaliteiten. Musipedia is een gratis webdienst waarmee je op verschillende manieren de identiteit van een muziekje kan achterhalen: door de melodie neuriën, te spelen met de flashpiano, te ‘tappen’ met je toetsenbord of uit te schrijven in noten. Uit dat laatste kan je al opmaken dat Musipedia een site is voor muziekkenners en dan vooral geënt op klassieke muziek. Voor het laten herkennen van popdeuntjes is Musipedia minder geschikt. Geschreven op 18 – okt – 2020 Vertel het verder…….. Facebook Twitter Envelope Linkedin Instagram Whatsapp

Stichting MuziekGeluk

Stichting MuziekGeluk Voor u ligt het beleidsplan van de Stichting MuziekGeluk. De Stichting MuziekGeluk is opgericht op 19 mei 2020 te Nijmegen en heeft als doel: Het werven van fondsen ter financiering van het ontwikkelen en realiseren van innovatieve oplossingen waarmee muziek kan worden ingezet in de zorg voor mensen met dementie en andere kwetsbare ouderen. De werkdruk van verzorgenden en mantelzorgers te verlichten en het welbevinden van mensen met dementie te verhogen Mensen bewust te maken van de kracht van muziek, met de focus op het inzetten van muziek als welzijn-brenger, zorg-ondersteuning en hulpmotor van het brein het geen zorgt voor een healing environment waardoor een kostenreductie in de zorg te realiseren is. Ontwikkelingen volgen bij mensen met dementie en andere kwetsbare ouderen door effecten te bestuderen op het gedrag door inzetten van gepersonaliseerde playlisten. Muziekoptredens verzorgen voor zorg-afhankelijke mensen. De Stichting heeft niet ten doel het maken van winst. Onze missie: Het welzijn van mensen met dementie verhogen door het technisch mogelijk te maken dat verzorgende op simpele wijze gepersonaliseerde afspeellijsten kunnen inzetten bij de zorg voor mensen met dementie. De zorgzwaarte van mantelzorgers en verzorgende verminderen door kennis te verspreiden “hoe muziek in te zetten als een volwaardige zorg-instrument. De visie: Als stichting vinden wij dat iedereen met dementie recht heeft op zijn eigen favoriete muziek, en dat de juiste muziek de werkdruk en zorgzwaarte verminderd zowel in de thuis situatie als in zorginstellingen. Onze ambitie De stichting streeft ernaar dat ieder persoon in een Nederlandse zorginstelling kan beschikken over een eigen Joy, welke gevuld is met zijn eigen persoonlijke favoriete muziek. Het verminderen van de werkdruk in de dementiezorg, doormiddel van het inzetten van gepersonaliseerde playlisten. Hiermee indirect een besparing te realiseren op de nationale zorgkosten. Doelstellingen– Joy de muziekspeler op de markt brengen– Het welzijn van mensen van dementie verhogen– Realiseren van muziekoptredens in de zorg Doel initiatief:Dat het inzetten van muziek bij de zorg voor mensen met dementie net zo gemakkelijker wordt als het aan doen van het licht. Kost het meer tijd dan hebben verzorgenden er simpel weg geen tijd voor. Het welzijn van mensen met dementie verhogen en tegelijk de werkdruk in de dementiezorg verminderen. Bereiken doelFondsen werven en contacten leggen met organisaties die werken met mensen met een achterstand op de arbeidsmarkt. Het beheer en besteding van het vermogenHet beheer van de stichting wordt gedaan door het bestuur. Het bestuur beslist waar de inkomsten aan worden besteedt. De boekhouding wordt door de penningmeester gedaan. Aan het einde van het jaar worden de jaarstukken opgesteld bestaande uit, winst- en verliesrekening, jaarrekening, balans, een staat van baten en lasten over het betreffende boekjaar opgesteld. De boekhouding word jaarlijks door een onafhankelijke externe partij gecontroleerd. Hierna beoordeelt en controleert het bestuur de stukken en keurt de jaarrekening goed middels een ondertekening en dechargeert de penningmeester. Na de goedkeuring wordt een overzicht hiervan gepubliceerd op de website. Jaarrekening, balans en jaarverslag zijn in 2021 beschikbaar, aangezien we in 2020 starten met het werven van inkomen. CommunicatieIeder jaar zal de Stichting MuziekGeluk haar doelgroep op de hoogte houden van de ondernomen activiteiten/projecten via:– Het financiële jaarverslag– Inhoudelijk jaarverslag– Nieuwsbrieven Het BestuurVoorzitter: Ignar Rip (02-10-1963)Secretaris: Irma van Hattem (01-08-1963)Penningmeester: Dimitry Jacobs (02-10-1971)Bestuurders van de Stichting MuziekGeluk krijgen geen beloning! Algemene gegevens:Statutaire naam: Stichting MuziekGelukFiscaal nummer: (RSIN) 861266547KvK nummer: 78111285 Bezoekadres: Dillenburg 204, 6865 HR DoorwerthTelefoonnummer: 06 28 0239 79 Website: www.stichtingmuziekgeluk.nlE-mail: info@muziekgeluk.nlBankrekening: NL82 RABO 0357 7279 83 Geschreven op 05 – okt – 2020 Intressant ? Vertel het verder …. Share on whatsapp Share on facebook Share on twitter Share on linkedin Share on email

Voetbal liefde in een zorginstelling

Voetbal liefde in een zorginstelling Als u met uw rollator onze huiskamer binnen komt, kijk ik op. Wat een prachtige kleur heeft deze toch. Heel herkenbaar voor u, zodat u uit al deze mooie ”Mercedessen”  altijd de juiste kan pakken en weet dat deze van u is. Zo noemen wij ze vaak gekscherend. Terwijl ik goedemorgen wensend naar u kijk zie ik tot mijn verbazing dat er een mooie sticker opzit. Deze sticker is van de voetbalclub Feyenoord. Als u lekker zit, spreek ik u erop aan, omdat deze club ook bij mij thuis dé club van mijn man en zoon is. Ik vraag aan u of ik er een foto van mag maken, zal mijn man leuk vinden. Daarna vraag ik , of u hun clublied kent van: “hand in hand kameraden”. Ondertussen pak ik mijn telefoon en zoek dit lied op. Als ik deze aanzet begint u vol passie mee te zingen. En of u dit lied kent. U verteld dat dit het mooiste is wat er is. Samen naar het stadion en dan met elkaar dit lied zingen. Uw oogjes beginnen te glimmen als u hierover verteld. En als Feyenoord dan scoorde dan stond iedereen op en juichten dan met elkaar. Soms als er een kaartje over was kon u mee. U vertelde dat u later met een man trouwde die voor Ajax was. Maar hij heeft u nooit om kunnen praten, om Feyenoord in te ruilen voor zijn club Ajax. Als ik later met u de krant doorneem komt Feyenoord nog even ter sprake. U wil graag weten wat ze gemaakt hebben en tegen wie ze moesten voetballen. Ik vertel dat het 1-1 is geworden en dat ze tegen FC Twente  moesten voetballen. U bent tevreden met de uitslag want u vindt FC Twente best een pittige tegenstander. U vertelde, dat u ook wel eens naar het voetballen bij u in het dorp waar u als kind woonde bent geweest. Dat was leuk, maar naar De Kuip gaan dat was het toch hélémaal. Die belevenis zo prachtig zo mooi dat samen zingen, juichen. Ik voel de passie van u afspatten. Later tijdens ons muziek avondje draai ik wederom uw clublied Weer zingt u vol passie mee, weer zit u even in De Kuip te genieten, weer komen de mooie verhalen. Heerlijk om te zien wat de juiste muziek kan doen. En het kan zo divers zijn. Van streekmuziek tot kerkmuziek tot het fluiten van vogels, kerkklokken en nu ook van een voetbalclub. En juist voor mensen met dementie geeft dat prachtige geluksmomentjes, als mooie herinneringen komen bovendrijven. Als de mist van dementie even vervaagd door de tonen van de juiste muziek. LionneGeschreven op 28 – sep – 2020 Vertel het verder…….. Facebook Twitter Envelope Linkedin Instagram Whatsapp