Een dansje met de rollator

Het gaat helaas niet zo goed de laatste tijd. Je bent veel in de war, weet het allemaal niet meer zo goed. Je heb goede maar meer slechte dagen.

Soms loop je op de gang van de flat te dwalen en hebt een tas vol dierbare spulletjes bij, en als ze dan vragen wat je gaat doen weet je het niet meer net als de weg terug naar huis.

Je huis voelt niet meer als je huis, je vraagt vaak waar je bent en wanneer je weer naar huis gaat. Je staat ingeschreven en zodra er een plek is ga je naar een voor jou veilige woonomgeving.

Als ik binnen kom en de playlist van Spotify aanzet, meestal de lijst jaren 60 Nederlandse muziek. Die lijst werkt voor mij in de wijk tot nu toe het beste, zeker omdat we vaak maar korte momenten hebben en deze muziek vaak gelijk herinneringen oproept.

Cliënt kijkt lachend op vanuit de stoel als ze de muziek hoort, zuster wat een mooie muziek. Cliënt komt in de benen en begint gelijk mee te zingen.

Pakt de rollator en zwiert al dansend en zingend door de kamer. Kijk eens zuster ik dans met mijn karretje.

Wat heerlijk zuster ik heb deze liedjes al zo lang niet meer gehoord. En weer zingt cliënt foutloos de liedjes mee.

Zuster mijn moeder zong deze liedjes vroeger, wat fijn dat ik nu ineens aan haar moet denken. Ze was niet mijn echte moeder die is overleden toen ik nog geen twee was, mijn vader is opnieuw getrouwd en ik kreeg nog broers en zusjes.

Nooit heeft mijn tweede moeder verschil gemaakt ze hield van ons allemaal even veel. En we zongen heel veel samen zuster dat was zo fijn.

Met een grote lach op het gezicht en al dansend en zingend zwiert ze weer met de rollator door de kamer. Puur MuziekGeluk in de wijk

Essie

PS: Wil je meer verhalen uit Essie’s wijk weten? kijk op Essie’s Wijkblogs