En toen kwam Joy op de afdeling. Na heel hard gewerkt te hebben om de playlisten zo persoonlijk mogelijk te maken, kregen de 9 bewoners die mee mogen doen aan de pilot van Joy dit mooie apparaat ieder persoonlijk aangereikt.

Wat er toen gebeurde ging onze verwachting te boven. Het werd een middag met een gouden randje. Natuurlijk moest Joy meteen uitgeprobeerd worden.

De bewoners waren zo blij en zo dankbaar. Dat zij dit mooie apparaat kregen met hun eigen muziek erop. Even was alle mist van de dementie verdwenen.

Er werd meegezongen, mee getikt met de muziek, er werd zelfs gedanst! Er was een mevrouw die haar hand op het boxje legde om de trilling van de muziek te kunnen voelen. Hun ogen, hun gezichten spraken boekdelen. Ieder genoot op zijn/haar eigen manier.

Ook de familie werd bij Joy betrokken. Zij konden meegenieten en zien hoe enthousiast Joy werd ontvangen. Zij mochten meedenken welke muziek belangrijk is voor hun partner/ouder.

Ik kreeg hierbij de vraag: Mijn partner hield altijd zo van klassiek, maar hoe meer de dementie hem in zijn greep krijgt hoe anders wordt zijn voorkeur voor de muziek. Liedjes over Amsterdam daar geniet hij nu enorm van. Laat hij daar nu vroeger gewoond hebben.

Dit is weer het bewijs dat de 15-25 regel werkt, om bij de persoon achter de dementie te kunnen komen. Dit omdat de muziek die wij in onze jeugd hoorde diep verankert zit in ons brein ,samen met onze herinneringen.

Ook voor de zorg is Joy een cadeautje: Zij hebben de training MuziekGeluk gevolgd en mogen ervaren hoe de 15-25 regel werkt.

Als ik dan terug krijg dat er tijdens de zorgmomenten samen naar de muziek wordt geluisterd en zelfs wordt meegezongen, dan denk ik, iedereen zou toch moeten kunnen genieten van zijn/haar EIGEN favoriete muziek.

Iedereen zou een eigen Joy moeten hebben!

Lionne