Schrijf je in voor de nieuwsbrief en ontvang elke maand MuziekGeluk in je mailbox
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en ontvang elke maand MuziekGeluk in je mailbox
Is er muziek beschikbaar in het ziekenhuis? Als MuziekGeluk specialist vroeg ik mij dit meerdere malen af. Niet wetende dat het antwoord zich snel zou gaan aandienen.
De woorden galmen nog na in mijn hoofd, als de cardioloog de deur van de hart eerste hulp achter zich sluit: “U wordt opgenomen”.
Het is al laat als de verpleegkundigen vakkundig en voorzichtig mijn bed de zaal oprijden. “Hier slaapt u vannacht.” Nog wat verward van deze abrupte opname, kijk ik de kamer rond.
Om er toch met een lichte schok achter te komen dat ik als vrouw tussen drie heren kom te liggen. Tja, moderne tijd we liggen gemengd.
“Mevrouw u heeft hier een afstandsbediening voor radio en de tv boven uw bed. En die grote rode knop is de bel, voor als er iets is.” Allemaal even behulpzaam, vriendelijk en kundig, de zorgtoppers die aan mijn bed stonden.
De volgende ochtend maak ik kennis met mijn kamergenoten. Samen met hun probeer ik er het beste van te maken. Wij helpen elkaar, als één van ons na een onderzoek even letterlijk onthand is. Dan ging de ander koffie halen of schoot te hulp.
De gesprekken die wij voerden soms heel luchtig over voetbal, maar ook onze zorgjes deelden wij met elkaar. Wat een verbondenheid en vriendschap ontstond er tussen ons viertjes.
Heel fijn en bijzonder om zo lief en leed met elkaar te kunnen en mogen delen. Ik vertelde hun dat ik het zó ontzettend jammer vond dat ik niet bij de verjaardag van mijn dochter kon zijn.
Toen mijn dochter op haar verjaardag onze kamer binnen kwam, werd er een lang zal zij leven ingezet. Om daarna met elkaar te genieten van de taart die zij had meegebracht.
Uiteraard vertelde ik de heren ook over MuziekGeluk. Naar aanleiding van mijn verhaal over MuziekGeluk, kreeg van mijn overbuurman een tv tip wat ik echt moest gaan kijken.
Muziek en Parkinson, waarin de tenoren Henk Poort, Ernst Daniel Smid en Marco Bakker samen zouden zingen. “Ik ga zeker kijken, heb toch niets anders te doen”, zei ik met een glimlach.
Als het programma begint, instaleer ik mij op bed met mijn hoofdtelefoon op. Prachtig programma, Muziek en Parkinson, wat kan muziek een enorme ruggensteun zijn bij het bewegen van iemand met Parkinson.
Als de drie heren Amigos Para Siempre beginnen te zingen, rollen de tranen over mijn wangen. Wat kan muziek toch ontroeren. Ik bedank mijn overbuurman voor deze gouden tip.
Als de heren na een aantal dagen naar huis mogen en ik nog niet, blijf ik beduusd achter. Ik word overvallen door de stilte op de kamer, daar lig ik dan en voel mij plots wel erg alleen.
Dan hoor ik zacht neuriën op de gang, ik kijk nieuwsgierig de gang in. Er komt een vrolijke voedingsassistent aan lopen. Wat een vrolijk mens is dat.
Vanuit een andere kamer hoor ik een heer blij roepen: “Halleluja, daar is ze weer”. Waarna zij vrolijk begint te zingen. Halleluja Praise the Lord. Bijna swingend komt zij “mijn” kamer op.
Ik merk dat ik naar haar ga uitkijken. Als zij binnenkomt is het of de zon begint te schijnen. Ik zeg haar dat ik haar een mooi mens vindt. Waarop ze met een big smile zegt “Ik heb zo’n plezier in mijn werk”. Ik kijk haar genietend na en bedenk dat het zoveel vrolijkheid en plezier brengt als er iemand zingt.
Die nacht slaap ik wederom erg slecht. De ziekenhuisgeluiden houden mij uit mijn slaap. De nachtzuster komt nog even langs en vraagt of ik oordopjes wil, om de geluiden wat te dempen.
Meerdere malen is mij oordopjes aangeboden en dan heb ik altijd hetzelfde antwoord. Ik zeg dat ik muziek luister via de oortjes van mijn mobiel.
Rustige muziek vanuit mijn eigen playlist met de intentie om toch een beetje slaap te kunnen pakken. Tevreden kijk ik naar mijn mobiel met eigen playlist. Zo fijn, mijn EIGEN muziek. Ik besef weer hoe fijn en belangrijk dat kan zijn.
Tijdens de onderzoeken hoor ik weinig tot geen muziek. Mijn mobiel mag dan ook niet mee. In de verte staat soms een radio aan, dat wel. Maar wat had ik graag muziek gehoord tijdens de onderzoeken, mijn eigen muziek.
Als ik op een middag mijn rondje op de gang loop, hoor ik Nederlandstalige muziek en zie in een rustig hoekje een oudere man, die via zijn mobiel muziek zit te luisteren. Ik kom er achter dat hij bijna elke dag daar zit, om te kunnen genieten van zijn muziek.
Dit brengt vrolijkheid in dat gangetje, ik merk dat ik ongemerkt mee begin te swingen op deze muziek terwijl ik langs loop en hem vriendelijk gedag zeg. Terwijl ik mij bedenk dat dit zó goed is wat hij doet. Luisteren naar zijn eigen muziek.
Mijn conclusie: Dat er veel zorgtoppers zijn die een heel groot hart hebben. Niets is ze teveel en ze doen er alles aan om het ziekenhuis verblijf zo aangenaam mogelijk te maken. Er in ziekenhuizen hele mooie vriendschappen kunnen ontstaan, die erg waardevol zijn.
Het antwoord op mijn vraag, hoe zit het met muziek in het ziekenhuis? Uiteraard heb je beschikking om radio te kunnen luisteren maar alleen bij het bed. Mijn tip: Zorg dat je een eigen playlist bij je hebt.
Die van mij staat gelukkig al geruime tijd in mijn mobiel en ik heb daar dankbaar gebruik van kunnen maken. Muziek om op te vrolijken: Happylist. Rustige muziek om in slaap te komen: Sluimermuziek.
Muziek ondersteunt op meerdere vlakken.
En ik kan het weten 😉
Oprichter MuziekGeluk | Trainer I FAB ambassador | innovator, Ignar maakt het zorgen voor mensen met dementie gemakkelijker en leuker. Hij is gepassioneerd over favoriete muziek voor iedereen – innovatie - zorg - en Rotterdam.
Het vermogen van een muziekinterventie om de persoon met dementie terug te brengen en de wederkerigheid in de relatie terug te brengen, kan als waardevol worden beschouwd voor het in stand houden van een positieve zorgrelatie tijdens het dementietraject. (Lee et al., 2022)
