Schrijf je in voor de nieuwsbrief en ontvang elke maand MuziekGeluk in je mailbox
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en ontvang elke maand MuziekGeluk in je mailbox
We hebben een treincoupé geplaatst, een vrijwilliger heeft Ot & Sien luisterboek en platen gemaakt en toch komen er maar weinig bewoners.
Ik begrijp er niets van zegt de zorgmanager tegen mij. Nee gek he denk ik. Ot & Sien zijn van 1904 en na de Tweede Wereldoorlog raakten Ot en Sien uit de mode en werd er ook de spot mee gedreven (wikipedia).
Zou jij later enthousiast worden van de verhalen van Pinkeltje, vraag ik de zorgmanagers die ik rond de 30 schat. Sluit aan bij de beleving van de persoon of zoals mijn vriend Roy Lilley van de Academy of Fabulous Stuff zegt “Start With The Patient and Work Backwards” Begin bij de persoon en werk terug.
Doe dit met jouw treincoupe, belevingsplek, restaurant, tuin, innovatie en je zult zien – er zal niet alleen gebruik van worden gemaakt, maar het zal ook zorgen voor gespreksstof.
Conversation piece generen is misschien wel de belangrijkste taak van een zorgorganisatie, volgens Hans Becker en daar sluit ik me bij aan.
Wanneer je begint bij de persoon waarvoor je zorgt voorkom je dat een lid van jouw “vrienden van stichting” kan zeggen “jarenlang heb ik geld ingezameld voor de zorgorganisatie, nu zit mijn man in het huis en zie al die dure zaken in de kast staan, ze worden niet gebruikt!!!”
Ze kijkt me verdrietig en tegelijk boos aan. Of zoals een verzorgende het zei “er wordt van alles aangeschaft, maar niet nagedacht en niet aan ons gevraagd, wat denk jij? Waar hebben jullie behoefte aan?
Ask the people who does the job! Verzorgende zij zijn de specialisten. Maak gebruik van hun kennis en ervaring. Bespaar op die dure externe die na een jaar weg is. Je hebt betrokken, gemotiveerde specialisten in huis.
Daarom hebben verzorgenden Joy de muziekspeler ontworpen, want ik wil dat Joy gebruikt gaat worden en niet dat Joy een kamer versiering wordt.
Wat verwacht iemand te zien, te horen, te proeven als hij een trein in stapt? Station en trein geluiden, geroezemoes, kranten, tijdschriften uit de juiste tijd natuurlijk. Dagje uit naar het strand met de trein? Wat nam men toen mee?
Vakantie in eigen land? koffers, tassen uit die jaren. Pakjes drinken, treinkaartjes, snoep. Ieder facet kan herinneringen en verhalen activeren. Denk aan het beroemde radioprogramma uit de jaren ’50 “De Bonte Dinsdagavond Trein” wie weet zijn er bewoners die toen met de trein naar de uitzending in Hilversum zijn geweest?
Bekijk Nederlandse Spoorwegen in de jaren ’50 deel 1 en deel 2 op Youtube.
Geef bewoners de ruimte om die herinneringen te vertellen. Op dat moment is degene met dementie de specialist “zo ging dat vroeger, zo deden we dat” even zeker van jezelf kunnen zijn.
Er wordt naar je geluisterd, je maakt weer deel uit van samenleving. Dat is wat een beleefplek kan, nee moet opleveren.
Hoe vindt je de juiste invulling voor jouw treincoupe of andere beleefplekken? De jaren ’50 & ’60, zijn gemiddeld, de beleef – nostalgie en heimwee – wereld van ouderen in zorginstellingen.
Koop de nostalgie boeken uit de jaren ’50 & ’60. Bel het spoormuseum in Utrecht, vraag een modeltreinbouwer, deze hebben vaak kennis over het spoorverleden. Maar bovenal vraag het oudere zij zijn de echte specialisten.
Belevingsgerichte zorg is alleen te realiseren door aan te sluiten bij de belevingswereld van degene waar je voor zorgt. Dit is ook het fundament van de MuziekGeluk methodiek.
Degene met dementie bepaalt welke muziek er aan de Muziekbak wordt toegevoegd. Want onderzoeken bewijzen wel dat muziek een krachtig zorginstrument is.
Maar het is alleen de muziek die de bewoner aanspreekt die een lagere werkdruk, meer werkplezier en meer welzijn levert.
En zoals jij en ik nieuwe muziekliefdes kunnen ontdekken, zo kunnen mensen met dementie dat ook.
Dus probeer zeker de grootste hit van Guus Meewis uit in jouw treincoupé. Wie weet wat dat los maakt bij de bewoners? Kedeng kedeng kedeng……….
Kedeng kedeng kedeng kedeng kedeng kedeng
Kedeng kedeng kedeng kedeng kedeng kedeng oe oe.
Kedeng kedeng kedeng kedeng kedeng kedeng
Kedeng kedeng kedeng kedeng kedeng kedeng oe oe.
En kilometers spoor schieten onder mij door.
Ik ben op weg naar jou, want ik ben weg van jou.
Vanochtend vroeg vertrokken in de luwte na de nacht
En tien minuten op de trein gewacht.
Want die had wat vertraging mijn God daar baal ik van
Omdat ik nu tien minuten minder bij je blijven kan.
Ik zit in een coupé niet-roken tweede klas.
Heb de hele bank voor mij alleen.
De conducteur komt langs:
Jongen voeten van de bank.
Hij vraagd mijn kaart waar ga je heen.
Nou ik ga naar m’n lief toe is dit de goede trein.
Hij zegt: Het staat niet op je kaart
Maar ik weet waar jij moet zijn.
De trein raast almaar verder van station naar station.
Ik kom op plaatsen waar ik nooit ben geweest.
Er rammelt plots een kar roept een juffrouw; Koffie, thee.
Ik heb wel dorst toch zeg ik nee.
Want de trein verminderd vaart
Terwijl mijn hart steeds sneller gaat.
Ik kijk uit het raam om te zien of zij daar staat.
Ik stap uit kijk om me heen, even voel ik mij alleen
Want ik zie haar niet staan.
Maar vanachter een pilaar verschijn haar lachende gezicht.
Voor mijn gevoel lijkt alles langzamer te gaan.
En ik ren op haar af zij komt mij tegemoet.
En achter ons vertrekt de trein,
Omdat de trein nou eenmaal verder moet
En ik blijf bij jou slapen
Want jij woont bij het spoor
Oprichter MuziekGeluk | Trainer I FAB ambassador | innovator, Ignar maakt het zorgen voor mensen met dementie gemakkelijker en leuker. Hij is gepassioneerd over favoriete muziek voor iedereen – innovatie - zorg - en Rotterdam.
